In de Cultuurhoek in Driebergen zag ik Kozzeltov op 11 april, een band die ik, achteraf gezien, eerder op grotere podia zou verwachten.
De aankondiging beloofde een eerste set met muziek van Leonard Cohen en in de tweede set een mix van eigen en geleend werk in een bluesy Americana sfeer.
De entree en ontvangst in de Cultuurhoek is gezellig, relaxt laagdrempelig en dorps. Verder naar binnen een brede zaal en podium met daarop een fraai uitgelicht gezelschap van gerijpte muzikanten.
De avond ademde dezelfde sfeer als de entree; relaxed, hartelijk en welkom. De hechte band op het podium, de ontspannen muziek, de duidelijke roots in de creatieve jaren 60/70, de verbindende praatjes tussendoor. Alles was even ontspannen, zelfs de kleine missertjes werden moeiteloos opgevangen en geïntegreerd in het programma wat bijdroeg bij aan de ontspannen sfeer.
Voor de eerste set koos de band voor akoestische gitaren en accordeon en contrabas wat prima paste bij de bariton lead zang en de warme backing vocals die gemaakt leken voor het repertoire van Leonard Cohen.
De tweede set pakte, nog steeds relaxed maar iets robuuster uit. De elektrische gitaar kwam erbij en de accordeon werd, in de meeste nummers, verwisseld voor een keyboard. De leadzang werd wat steviger en pakte een net iets rauwer bereik. De backing vocaliste zette verrassend sterke bluesy leads neer. De contrabas hield, met een met een solide basis, het geheel in beide sets bij elkaar.
Band en publiek hebben zichtbaar genoten. We kunnen alleen maar hopen dat Kozzeltov de kleinere podia nog een poosje blijven aandoen.










